किस्सा ए मॅगी काकू #२

  नोव्हेंबर महिन्यातली थंडगार सकाळ होती. आनंद आणि दु:खाच्या हिंदोळयावर मी सकाळची कामं उरकत होते. आनंद यासाठी की वर्षभरानंतर दादाची भेट झाली होती. त्याच्या बिझनेस मीटिंग साठी तो जर्मनी मधे आला होता. पण मिटिंग फ्रैंकफर्टला असल्यामुळे तो एकच दिवस मुनिचला येऊ शकला म्हणुन थोडं दु:ख. आणि तो आत्ताच फ्रैंकफर्टला रवाना झाला होता.

 अचानक बेल वाजली. यावेळी कोण असेल हा विचार करतच मी दार उघडलं तर दारात मॅगी काकु(माझी जर्मन शेजारीण). आता ह्यांच काय काम असेल बुआ माझ्याकडे.. मनात विचार आला. सकाळच्या आठच्या ठोक्याला मॅगी काकु बॉलीवुड मधील अभिनेत्री सारख्या दिसत होत्या आणि मी....असो.

       मला धक्के देण्याचा चंगच बांधला होता बहुतेक काकुंनि. मी म्हटलं "कशा आहात काकु?" आणि मनात म्हणाले "सकाळी सकाळी काय काम काढलत?" तर काकु म्हणाल्या "काय सांगु बाई तुला, रात्रभर डोळयाला डोळा नाही माझा." मला वाटलं त्याना बरं नाहीये. मी काळजीच्या स्वरात विचारलं "तब्येत बरी नाही का काकु?"
काकु "अगं नाही तसं काही नाही. काल रात्री मला जरा विचित्र (विअर्ड) आवाज आले त्यामुळे झोपच नाही लागली शांत." 
मी "अगं बाई हो का? कशाचा आवाज होता हो काकु?" 
काकु "आणि तो आवाज कदाचित तुमच्याच घरातुन आला."
आता माझी टरकली(सटकली नाही). उगीच गाणं मनात आलं ना. 
मी साळसुदपणे "अच्छा असं होय."
काकु "अगं खरच आणि मला खुपच त्रास झालाय त्या आवजाचा. खरतर मी कम्पलेंटच करणार होते पण म्हटलं तुला एकदा विचारू."

    आता मात्र माझी पाचावर धारण बसली. देवाचे आभार मानले की नशीब या बाईने कम्पलेंट नाही केली आणि मनात म्हटलं "काय घोडं मारलं देव जाणे या बाईच मी मागच्या जन्मी?" बापुडवाणा चेहरा करत मी म्हणाले " कम्पलेंट न केल्याबद्दल शतश: आभार. पण नक्की कसा आवाज येत होता हो?" आता मनात चित्रविचित्र आवाजांचे विचार यायला लागले. नारायण धारपांच्या भीतिदायक कथा वाचल्याचा परिणाम. एकतर आधीच इथे स्मशान शांतता म्हणतात ना तशी शांतता असते. आजूबाजूला लोकं राहतात ह्यावर विश्वासच बसत नाही जोपर्यंत ते लोक प्रत्यक्ष तुम्हाला दिसत नाहीत. काकु विचार करत होत्या नक्की आवाज कसा ते आणि मी आपली भयकथा मधले आवाजांचे विचार करत होते. त्या विचारांसोबत बाकीही बारीकसारीक तपशील आठवायला लागले. मानेवरचे केस ताठ उभे करणारा गारवा, हाडे गोठवणारी थंडी वगैरे वगैरे.

       न रहावुन मी विचारलं "काकु सांगा ना कसा आवाज?" काकु तंद्रीतुन जाग्या होत म्हणाल्या "अगं दाराचा आवाज. तो नाही का दारात तेल न घातल्यावर येतो तसा." हे ऐकून हसावं की रडावं हेच कळेना. माझ्या घरातल्या दाराच्या आवाजाने दुसऱ्या घरातील माणसाची झोपमोड होऊ शकते हया गोष्टीवर विश्वास ठेवायला माझं भारतीय मन अजिबात तयार होइना. असा आवाज माझ्या अख्या खानदानाला कधीही दुसऱ्याच्या घरातुन आला नसता आणि झोपेत तर या जन्मी नक्कीच नाही. मी अति आत्मविश्वासाने म्हणाले " पण माझ्या घरातल्या कोणत्याच दाराचा आवाज येत नाहीये." आणि काकुंची जरा गंमत करावी म्हणून म्हणाले की "तुम्हाला वेळ लक्षात आहे का कधी आवाज आला ते?" डोक्यात दिल चाहता है चा सीन आला..सैफ त्या सुबोधला विचारतो तुम्हे टाइम याद है? तो सुबोध म्हणतो ऑफकोर्स याद है आणि सैफ छातीत चाकू मारायची एक्शन करतो. भन्नाट आहे तो सीन.

  तर काकुंच्या उत्तराने माझी अवस्था त्या सीन मधल्या सैफ सारखीच झाली. काकु म्हणाल्या "ऑफकोर्स वेळा लक्षात आहेत. मी लिहुनच ठेवल्या आहेत. रात्री 2:10 आणि पहाटे 6.25." मी कसनुसं हसले. मी विचार करायला लागले. आदल्या दिवशी दादाबरोबर आम्ही सगळे मस्त फिरलो होतो त्यात माझा दादा आलाय म्हणल्यावर आमच्या ह्यांनी त्याची खास (मुनिच मधील अमृतपान वगैरे) बडदास्त ठेवली होती. असो. त्यामुळे सगळे रात्री घोडे विकुन झोपले होतो. त्यात दादाची पहाटेची ट्रेन असल्यामुळे लवकर उठायच होतं.मग मला आठवलं की 2 च्या आसपास मीच उठले होते आणि पहाटे तर दादाची आवरायची गडबड चालू होती.

  तर मुद्दा होता की दाराचा आवाज. काकु फुल्ल कॉनफिडंट होत्या की माझाच घरातल्या दाराचाच आवाज होता तो. त्या म्हणाल्या "जरा तु तुमचे दारं चेक करते का?" मी "हो हो करते आणि तुम्हाला सांगेन हो." काकु "लगेच माझासमोर कर." मी मनात "हे भगवान बचाले." मग मी मेन डोअर चेक केलं. त्याचा आवाज नव्हता. मग बाथरूमचं डोअर. त्याचाही आवाज नव्हता. हॉल आणि मेन डोअर ला जोडणाऱ्या पॅसेजचा दरवाजा हलवला तर त्याने कुँई... केलं. आणि मनात म्हणाले "अरे लबाडा तु आहेस होय." तर काकुंच्या चेहऱ्यावर विजयी हास्य आणि त्या चित्कारल्या " हाच तो आवाज. हयानेच मला जाग आली." मी पुन्हा बापुडवाणा चेहरा केला आणि त्यांची माफी मागितली.खरच या जन्मात हा आवाज मला झोपेत आला नसता आणि या बाईला तिच्या घरात आला. तसा जागेपणीही तो आवाज आम्हाला कोणालाच आला नव्हता ती गोष्ट वेगळी.

  मी लगेच खोबरेल तेलाची बाटली घेतली आणि दाराच्या बिजागऱ्यामधे तेल ओतलं. मी जे केलं त्याचा प्रचंड धक्का काकुना बसला असावा. त्या काय अडाणी आहे ही असे भाव चेहऱ्यावर आणून अविश्वासाने म्हणाल्या " अगं हे तेल नसतं गं. स्पेशल असतं ते. तुला आणव लागेल."
"अहो तुम्ही बघाच दरवाजा अजिबात वाजणार नाही ह्या तेलाने. आम्ही भारतीय लोक बऱ्याच गोष्टिना हेच तेल वापरतो." नाही तिथे भारतीय असल्याचा अभिमान दाखवत मी म्हणाले. आणि दरवाजा हलवुन दाखवला त्याना. त्यांच्या चेहऱ्यावरचं समाधान बघुन मी सुटकेचा निश्वास सोडला.
काकुना म्हणाले की यापुढे कोणतेही आवाज आले किंवा काहीही प्रॉब्लेम आला तर कृपया मला आधी सांगा. लगेच कम्पलेंट करु नका हो. (गरीब की दुआ मिलेगी). आणि काकु मला बाय म्हणुन त्यांच्या घरात गेल्या.
ह्या प्रसंगानंतर आम्ही तिघेही डोळयात तेल घालुन आणि कानाला खडा लावून सगळ्या आवाजांवर लक्ष ठेवत असतो. आणि काकु दिसल्या की मी तिथून पटकन पळ काढते न जाणो अजुन काहीतरी काढून माझी वाट लावायच्या.

"तरी बरं काकुना मराठी कळत नाही. नाहीतर...."

सौ. राजश्री उपेंद्र पुराणिक