आज जर्मन टीव्हीवर एक जाहिरात पहिली आणि भुवयांचे केस उभे राहायचे बाकी राहिले होते!
म्हणलं चला आता मी डोळे मिटायला...
च्यामारी त्यासाठी आपण कशाला डोळे मिटायचे?
मग म्हणलं चला आता मी फेसबुक सोडायला मोकळी...
पण मग विचार केला कि लोकांनी भुवया रंगवायचा रंग बनवून, त्याची जाहिरात तयार करून, टीव्हीवर लोकांना दाखवली तर फेसबुकवर होणारं फुकटचं मनोरंजन कशाला सोडायचं? नाही का?
हो, भुवयांना रंगवायचा रंग निघालाय म्हणे! आणि तो इथे आता सणावाराला लावतील म्हणे. अन मग त्यांचे चेहेरे कसे दिसतील म्हणे?
पण मग भुवया आणि केसांचा रंग जुळलाच नाही तर? म्हणजे बघा हं, केसांना चुकून वेगळा रंग आणि भुवयांना वेगळा दिला गेला तर? कसं दिसल ते ध्यान? किंवा भुवयांना रंग देता देता तो गालाला लागला तर? करावं तरी काय माणसानं? अरे काय चाललंय काय?
आता मी हे सगळं लिहिलं कि हे मंद फेबु मला अश्याच भयाण जाहिराती दाखवेल! आज भुवयांच्या रंग, उद्या पापण्यांचा रंग, परवा दाताचा रंग, तेरवा अजुन कशाचा तरी रंग...
अर्रर्रर्र नकोच ते! फेबु सोडावंच कि काय? फेबुचं म्हणजे कसं आहे ना.. एखाद्या जाहिरातीवर चुकून एखाद दोन सेकंद रेंगाळलं तर जे भडीमार सुरु होतो कि बास. यंटमपणा नुसता. म्हणजे एखाद्याने बघितली चुकून रद्दीची जाहिरात तर त्याला काय सतत रद्दी दाखवायची? किती तो झेंडुपणा!
ह्या फेबुपायी एक दिवस ना....
एकंदर काय तर भुवया रंगवायचा रंग पाहून असे काहीबाही विचार येत आहेत. ते असो. बाकी अश्याच नवनविन जाहिरातींच्या माहितीसाठी वाचत रहा फेबु माझा!
#फेबु_नको_पण_जाहिराती_आवरा
#माझी_म्युनिक_डायरी
