ज्या ज्या दिवशी बाहेरूंन येताना किंवा बाहेर जाताना मॅगी काकु (माझी जर्मन शेजारीण) भेटतात त्या त्या दिवशी मला त्यांचा धाक वाटला नाही असं कधीच होतच नाही. बाहेरून येताना त्या दिसल्या कि माझे पाय जागीच थबकतात.
काल असंच बाहेरून येत होते तर मला लांबुनच दिसलं कि मॅगी काकु बिल्डिंगचं दार उघडत आहेत. मी आपली एका जागीच थांबले म्हटलं त्यांना वर जाऊ देऊ आधी आणि मगच आपण जाऊ. पुन्हा काहीतरी कारण काढून शाळा घेतील माझी. त्या आपलं किल्लीने दार उघडत होत्या, काहीतरी सामान आत ठेवत होत्या, बराच वेळ त्यांचं हे काम चालू होतं. शेवटी मी हळुहळु घाबरतच दाराकडे निघाले. मी त्यांच्याजवळ पोहोचायला आणि त्यांनी मागे वळून पाहायला एकच गाठ पडली आणि काकू भूत बघितल्यासारख्या किंचाळल्या ना! खरंतर इथे माणसंच दिसत नाहीत; भुतं तर दूरची गोष्ट. मला पाहून इतकं कोणी घाबरेल हे आयुष्यात कधी वाटलं नव्हतं.. "कोणी" मध्ये नवऱ्याला धरू नये!
मी पण मग घाबरून त्यांना सॉरी म्हटलं आणि अगदी मावाळ आवाजात " माझा तुम्हाला घाबरवण्याचा कोणताही उद्देश नव्हता कृपया गैरसमज करून घेऊ नका." असं बोलून टाकलं. उगी पुन्हा हि बाई मला घाबरवते म्हणून माझी कम्प्लेंट करायच्या. त्यांना बाय करून तिथून निघाले तर काकू हसल्या ना चक्क! म्हणाल्या "अगं असं काही नाही. मी माझ्याच गडबडीत होते. तू कशी आहेस?" मी बरी आहे म्हणून पुन्हा बाय केलं तर काकू गप्पांच्या मूड मध्ये होत्या. काकूंचे एक एक प्रश्न चालू होते आणि मला प्रत्येक प्रश्नागणिक आश्चर्याचे धक्के बसत होते.
"तुझ्या सासू सासर्यांना म्युनिच आवडलं का? त्यांना हे दाखवलं का ते दाखवलं का? तुझा मुलगा खुश असेल ना एकदम आजी आजोबा आलेत तर.. वगैरे वगैरे".
मला वाटलं मी स्वप्नच पाहतेय कारण शेवटचं वाक्य जे बोलल्या त्याने तर मी उडालेच. "तुझा ड्रेस खूपच छान आहे." काकुंच्या अश्या एकानंतर एक सौजन्यपूर्ण वाक्यांनी माझा माझ्या कानांवर विश्वासच बसेना म्हणून मग एक बारीक चिमटा काढूनच पहिला स्वतःला आणि बावळटसारखं त्यांच्याकडे पाहतच राहिले.
ह्या नक्की मॅगी काकूच आहेत ना, असा एक विचार मनात चमकुन गेला कारण मागच्या वेळी भेटल्या तेव्हा सुद्धा त्या त्यांना रात्रीच्या वेळी ऐकू येणाऱ्या वेगवेगळ्या आवाजांविषयीच बोलत होत्या पण माझ्या नशिबाने ते आवाज माझ्या घरातल्या दाराचे नव्हते!
त्यांनी पुन्हा मला विचारलं "तुझा ड्रेस खूपच छान आहे. समरमध्ये असे कॉटनचे कपडे छानच वाटतात. तू कुठे घेतलास?" भारतीय पेहरावाचं इतकं कौतुक! तेही मॅगी काकूंच्या तोंडून ऐकून धन्य झाले मी. मी सांगितलं भारतातुनच मागवला तर काकू म्हणाल्या पुढच्या वेळी माझ्यासाठी पण मागाव आणि बाय करून निघून गेल्या.
ह्या सौजन्याच्या कहरामुळे काल काही लिहायला सुचलंच नाही. जर्मन कॅलेंडर बघावं लागेल खरं.. जर्मन सौजन्यदिन होता कि काय काल!
सौ. राजश्री उपेंद्र पुराणिक
काल असंच बाहेरून येत होते तर मला लांबुनच दिसलं कि मॅगी काकु बिल्डिंगचं दार उघडत आहेत. मी आपली एका जागीच थांबले म्हटलं त्यांना वर जाऊ देऊ आधी आणि मगच आपण जाऊ. पुन्हा काहीतरी कारण काढून शाळा घेतील माझी. त्या आपलं किल्लीने दार उघडत होत्या, काहीतरी सामान आत ठेवत होत्या, बराच वेळ त्यांचं हे काम चालू होतं. शेवटी मी हळुहळु घाबरतच दाराकडे निघाले. मी त्यांच्याजवळ पोहोचायला आणि त्यांनी मागे वळून पाहायला एकच गाठ पडली आणि काकू भूत बघितल्यासारख्या किंचाळल्या ना! खरंतर इथे माणसंच दिसत नाहीत; भुतं तर दूरची गोष्ट. मला पाहून इतकं कोणी घाबरेल हे आयुष्यात कधी वाटलं नव्हतं.. "कोणी" मध्ये नवऱ्याला धरू नये!
मी पण मग घाबरून त्यांना सॉरी म्हटलं आणि अगदी मावाळ आवाजात " माझा तुम्हाला घाबरवण्याचा कोणताही उद्देश नव्हता कृपया गैरसमज करून घेऊ नका." असं बोलून टाकलं. उगी पुन्हा हि बाई मला घाबरवते म्हणून माझी कम्प्लेंट करायच्या. त्यांना बाय करून तिथून निघाले तर काकू हसल्या ना चक्क! म्हणाल्या "अगं असं काही नाही. मी माझ्याच गडबडीत होते. तू कशी आहेस?" मी बरी आहे म्हणून पुन्हा बाय केलं तर काकू गप्पांच्या मूड मध्ये होत्या. काकूंचे एक एक प्रश्न चालू होते आणि मला प्रत्येक प्रश्नागणिक आश्चर्याचे धक्के बसत होते.
"तुझ्या सासू सासर्यांना म्युनिच आवडलं का? त्यांना हे दाखवलं का ते दाखवलं का? तुझा मुलगा खुश असेल ना एकदम आजी आजोबा आलेत तर.. वगैरे वगैरे".
मला वाटलं मी स्वप्नच पाहतेय कारण शेवटचं वाक्य जे बोलल्या त्याने तर मी उडालेच. "तुझा ड्रेस खूपच छान आहे." काकुंच्या अश्या एकानंतर एक सौजन्यपूर्ण वाक्यांनी माझा माझ्या कानांवर विश्वासच बसेना म्हणून मग एक बारीक चिमटा काढूनच पहिला स्वतःला आणि बावळटसारखं त्यांच्याकडे पाहतच राहिले.
ह्या नक्की मॅगी काकूच आहेत ना, असा एक विचार मनात चमकुन गेला कारण मागच्या वेळी भेटल्या तेव्हा सुद्धा त्या त्यांना रात्रीच्या वेळी ऐकू येणाऱ्या वेगवेगळ्या आवाजांविषयीच बोलत होत्या पण माझ्या नशिबाने ते आवाज माझ्या घरातल्या दाराचे नव्हते!
त्यांनी पुन्हा मला विचारलं "तुझा ड्रेस खूपच छान आहे. समरमध्ये असे कॉटनचे कपडे छानच वाटतात. तू कुठे घेतलास?" भारतीय पेहरावाचं इतकं कौतुक! तेही मॅगी काकूंच्या तोंडून ऐकून धन्य झाले मी. मी सांगितलं भारतातुनच मागवला तर काकू म्हणाल्या पुढच्या वेळी माझ्यासाठी पण मागाव आणि बाय करून निघून गेल्या.
ह्या सौजन्याच्या कहरामुळे काल काही लिहायला सुचलंच नाही. जर्मन कॅलेंडर बघावं लागेल खरं.. जर्मन सौजन्यदिन होता कि काय काल!
सौ. राजश्री उपेंद्र पुराणिक
