सोमवार, २८ नोव्हेंबर, २०२२

हक्काचा जुगाड

आज दुपारी पोळ्या करायच्या म्हणुन डब्यातून कणिक काढायला कपाटाचं दार उघडलं अन पोळ्या लाटायचा अमंळ कंटाळाच आला. किराणा सामानात मागवलेल्या हक्का नूडल्सकडे लक्ष गेलं अन आला पोळ्या लाटायचा कंटाळा! जे आहे ते असं आहे. 

इतके दिवस ते हक्का नूडल्स फारच कोरडे होतात म्हणुन त्यांच्याकडे दुर्लक्षच केलं होत पण आज म्हणलं इनका कुछ ना कुछ तो कराना पडेगा. तसं आज सोपा सोपा पिठलं पोळीचा बेत करणार होते पण आता हक्का नुडल्सनी हक्काने हाक मारल्यावर मी माझा हक्क.. हट्ट सोडला! 

पण मग नूडल्स कोरडे तर खायचे नव्हते म्हणुन ह्यांना म्हणाले शेंगुळे करतात तशी पाण्याला फोडणी देते खमंग आणि त्यात नूडल्स टाकते तर "काय??" असा आश्चर्यमिश्रित प्रश्न आला. शेंगुळे म्हणजे नूडल्सच कि हो. पण नाही, माझ्या सर्जशीलतेवर विश्वासच नाही मुळी. कसा असेल विश्वास म्हणा;  इतक्या वर्षांपासुन माझ्या हातचं जेवतोय! ते असोच. 

इथं विषय नूडल्सचा चालु होता आणि उगीचच मला चिडवायला म्हणे आज तुझ्या त्या साऊथ कोरियाची फुटबॉल मॅच आहे. मी अधुनमधुन कोरियन सिरीज बघत असते म्हणुन माझं साऊथ कोरिया! कोरिया वरून कोरियन सिरीज आणि त्यावरुन त्या सिरीजमध्ये दिसणारे त्यांचे अन्नपदार्थ! माझी गाडी तिथपर्यंत कधी पोहोचली माझं मलाच कळलं नाही. खरोखर त्यांच्या सिरीजमध्ये दिसणारे त्यांचे अस्सल पारंपारिक पदार्थ पाहुन छान वाटतं; त्यांची खाद्यसंस्कृती ते चांगल्या प्रकारे जगासमोर आणत आहेत. विषय भरकटतोय. कोरियन सिरीजविषयी पुन्हा कधी तरी. 

तर, मी लगेच जाहीर केलं "आता ठरलं, मी हक्का नुडल्स वापरुन कोरियन पाककृती करणार!" असं म्हंटल खरं पण सगळं साहित्य आणणार कुठून आयत्या वेळेला? म्हणुन मग मी पुढची घोषणा केली कि "मी चायनीज जिन्नस वापरुन कोरियन नूडल्स करणार!" तर ह्यांचं लगेच "घरात जर्मन पदार्थांचं साहित्यही असेल, तेही वापर बरंका!!" टोमणे कळतात हो!! पुढे वाद वाढवायची खुमखुमी आली होती कि "जर्मन साहित्य ना.. वापरते ना.. म्हणजे काय वापरणारच .. किंबहुना वापरलेच म्हणून समज .." पण वेळेअभावी ती पुढे ढकलली. 

ह्या सगळ्या भारतीय, कोरियन, चायनीज आणि जर्मन साहित्य आणि पदार्थांमुळे भंजाळले ना मी! पण पोटात कावळे कोकलायला लागल्यावर पटकन घरत ज्या काही २-४ भाज्या होत्या; गाजर, ब्रोकोली, झुकिनी आणि कांदा, त्या मोठ्या मोठ्या चिरून घेतल्या. तोपर्यंत पॅन छान तापलं होतं. त्यात थोड्या तेलावर ह्या सगळ्या भाज्या मोठ्या आचेवर छान परतून घेतल्या. भाज्या अश्या परतायच्या कि त्यांचा करकरीतपण टिकुन राहिला पाहिजे. भाज्या बाजूला काढुन त्याच पॅनमध्ये थोड्या तेलात हिरवी मिरची आणि लसणाचा खर्डा, बारीक चिरलेलं आलं परतलं. त्यात पाणी, थोडा सोया आणि शेजवान सॉस घातला. मीठ चवीपुरतं. पाण्याला चांगली उकळी आल्यावर त्यात हक्का नुडल्स टाकले. नुडल्स छान शिजत आले कि गॅस बंद. तर अश्या रितीने हा चारदेशीय साहित्यातला जुगाडू पदार्थ तयार झालेला असतो. 

त्यानंतर अजिबात वेळ न दवडता एका बोलमध्ये मस्त नुडल्स, भरपुर सुप आणि त्यावर परतलेल्या भाज्या घेऊन, खिडकीतुन बर्फाच्छादित आल्प्सकडे बघत गरम गरम ओरपायचे! बाकी त्याची चव नक्की कोणत्या देशातल्या पदार्थाची लागतीये ह्याचा फार विचार नाही करायचा. तसंही इथल्या कडाक्याच्या थंडीत असे हे झणझणीत गरम गरम पदार्थ चवदारच लागतात!


सौ. राजश्री उपेंद्र पुराणिक 

#माझी_म्युनिक_डायरी 







रविवार, १३ नोव्हेंबर, २०२२

मनोरंजन

ईथल्या मेट्रोमध्ये फिरताना माझं मनोरंजन झालं नाही असं क्वचितच होतं. आता आजचंच बघा ना!

ट्रेनमध्ये बसत नाही तोच धाड घालायला आल्यासारखं ७-८ लोकांचं टोळकं तिकीट चेक करायला आलं. माझ्या काटकोनातल्या सीटवर एक जोडपं त्यांच्या श्वानावर प्रेमाचा वर्षाव करत होतं. काकुंनी मास्क लावलेला नव्हता. 

एक तिकिटाचेकर काकु त्यांच्याजवळ आल्या आणि मानभावीपणे म्हणाल्या “तिकीट दाखवा, मास्क लावा आणि जरा तुमच्या कुत्र्याला आवरा!” 

कुत्र्याला आवरा!! जर्मन असुन हि भाषा? मी तर बुचकळ्यातच पडले. इथल्या लोकांचं श्वानप्रेम पुर्ण ब्रम्हांडात प्रसिद्ध आहे! 

ते वाक्य ऐकून मास्क न लावलेल्या काकुंच्या डोक्यात तिडीक गेली बहुदा. त्यांनी जे सुरु केलं “कुत्र्याला यावर काय? हं? अंगावर आला का तुमच्या कि चावा घेतला तुमचा? फिरतोय जरा इकडे तिकडे तर काय अडचण आहे तुम्हाला? आणि मास्कचं म्हणाल तर आताच आले मी ट्रेनमध्ये लावते ना. एवढी काय घाई आहे? मला कोरोना आहे का? हं? हे घ्या तिकीट. करा एकदाचं चेक!“

हे ऐकुन तिकीर चेकर काकुंचा पारा चढला, त्या तिरीमिरीत म्हणाल्या “तुमच्या नवऱ्याने मास्क लावलाय अन तुम्ही तश्याच फिरताय मेट्रोमध्ये. तुमच्या कुत्र्यामुळे लोकांना त्रास होतोय त्याचं काय? तिकीटही उद्या संपतय तुमचं! बेजाबदार नागरीक नुसते!“

माझं आपलं घेणं ना देणं अन फुकटचं कंदिल लावणं “हं असंच पाहिजे!“

तिकीट चेकर काकूंचं बोलणं ऐकुन श्वानप्रेमी काकु चवताळल्या “हि मेट्रो आहे तुमचं घर नाहीये. मला तुम्ही शिकवायची गरज नाहीये सांगुन त्ये ठेवते. माझं श्वान आहे ते, कुत्रं नाही! तिकिटं बघितले ना आमचे तुम्ही, निघा आता!“ 

तिकिटचेकर काकु रागाने थरथरत होत्या. त्या चिडुन म्हणाल्या “हो हो चालले आहे. तुमच्यासारख्या बेजबाबदार बाईशी बोलायची माझीही ईच्छा नाहीच्चे!” एव्हाना श्वानप्रेमी काकुंचं श्वानहि गुरगुरायला लागलं होतं. 

मला वाटलं आता बाचाबाची, हाणामारी, झिंज्या उपटणे इत्यादी ह्याची देही ह्याची डोळा म्युनिकमधल्या बायकांचं बघायला मिळेल पण.... 

श्वानप्रेमी काकुंच्या नवऱ्याने त्यांना आणि तिकिटाचेकर काकूंच्या टोळक्याने त्यांना आवरल्यामुळे पुढच्या मनोरंजनास मी मुकले!


#माझी_म्युनिक_डायरी

रविवार, ६ नोव्हेंबर, २०२२

कोळी

इथले वर्तमानपत्र वाचल्यावर आपल्याकडचा संध्यानंद वाचल्यासारखा वाटतो कधी कधी. मागे #कोंबडा होता आणि आज काय तर म्हणे #कोळी! 

इथल्या लोकांना कुत्रे मांजरी सोडुन दुसरे प्राणी माहीतच नाहीयेत बहुतेक. आपल्याला जसं लहानपणापासुन घरात पाली, कोळी, लहानसहान किडे बघायची सवय आहे तसं इथं फक्त कुत्रे मांजरी बघुन मोठे होतात वाटतं मुलं!

तर बातमी अशी आहे कि एका काकुंनी म्हणे कारमध्ये कोळी घुसल्याच्या शंकेवरून पोलिसांना बोलावलं! इथे साधारणपणे  कोणी शेजाऱ्यांच्या आवाजाचा त्रास होतो म्हणून, तर कोणी चोरांच्या भीतीने पोलिसांना बोलवतात, पण कोळी दिसला म्हणुन पोलिस? अरे कुठे नेऊन ठेवलीये पाल?

तर, त्या काकूंना  वाटलं कि एक मोठ्ठाच्या मोठ्ठा कोळी त्यांच्या कारमध्ये आलाय जेणेकरून त्यांना कार चालवणं शक्यच झालं नाही. का? तर त्यांना कोळी भयाने ग्रासलेलं होतं म्हणे! कोळीमाणुस नावाचा चित्रपट कसा बघितला असेल मग काकूंनी? स्पायडरमॅन हो!

पोलिसांनी पण डोक्यावर पडल्यागत मोठठया कोळ्याला पकडायला मोठ्ठ सर्च ऑपरेशन लॉंच केलं म्हणे. एवढं करून कोळी सापडला नाहीच. कोहळ्याचा नावाखाली आवळाही मिळाला नाही! मला प्रश्न पडायचाच कि इथले पोलिस नक्की काय काम करतात!

बरं अश्या टरकेश्वर लोकांची संख्या बरीच असावी कारण ह्यापुर्वीही घरात, बाथरूम मध्ये कोळी आहे म्हणुन लोकांनी पोलिसांना बोलावलं आहे म्हणे! उद्या ह्यांना पाल दिसली तर घरातल्या भिंतीवर मगर आहे म्हणुन पोलिसांना बोलावतील कदाचित. 

मलाही खिडकीच्या काचेवर मोठे डास दिसतात, मधमाशी, लेडीबग्ज, भुंगे, माश्या थेट घरात येतात तर पोलिसांना बोलावुन बघुच म्हणलं एकदा! हाय काय अन नाय काय. 


सौ. राजश्री उपेंद्र पुराणिक 


#माझी_म्युनिक_डायरी 

वाचकांना आवडलेले काही