बेल

आज सकाळच्या पारी अचानक बेल वाजली. एकतर शनिवार आणि त्यात सकाळची गारठ्याची वेळ, डोक्यात विचार आलाच, की नक्की कोण ए बुआ? कारण आमचा बेल वाजवणारा घरातला निजलेला ज्वालामुखी अर्धवट झोपेत होता. आता तुम्ही म्हणाल ही बाई काय बोलतेय? अहो घरातलं पौगंडावस्थेतलं मूल, मराठीत टीनएजर, निजलेला ज्वालामुखीच असतंय; कधी फाटकन फुटेल काहीच सांगता येत नाही! 

हं तर बेल वाजली.. एकतर इथे कोणीही येत जात नाही म्हणजे सगळे एकमेकांकडे वेळ ठरवुन निवांत जातात. त्यात पुन्हा शनिवार म्हणजे बाहेरची कामं उरकण्याचा दिवस. कारण रविवारी इथे औषधालाही दुकान उघडं सापडणार नाही किंवा असंही म्हणु शकतो की औषधाचंही दुकान बंद असतं! त्यामुळे शक्यतोवर शनिवारी कोणी कोणाकडे जात नाही. 

मी बेल वाजल्या वाजल्या आधी खिडकीतून बाहेर मेनगेटला कोणी आहे का पाहिलं, तिथे कोणी दिसलं नाही. मग विचार केला आपण ऑनलाईन काही मागवलंही नाहीये, त्यामुळे ती ही शक्यता नाही. आता तुम्ही म्हणाल दाराची बेलच वाजली आहे ना तर उघडायचं दार त्यात काय एवढं? 

मीही हाच विचार करून आधी पीपहोल मधुन पाहिलं, हायला बाहेरही कोणी नाही. खालीच असणार कोणीतरी.. पण कोण? मग शेवटी बेलवाला फोन उचलला आणि “हॅलो" म्हणाले .. तर माझा माझ्या कानांवर विश्वासच बसेना.. 

मॅगी काकु होत्या खाली आणि त्या म्हणाल्या “दार उघडतेस का प्लिज!” नक्की त्यांचाच आवाज आहे ना? 

“उघडते ना, उघडते बरं, का नाही उघडणार!” (मी काही तुमच्यासारखी नाहीये, तुम्ही कोणालाच दार उघडत नाहीत हे काय माहित नाही की काय मला!) 

मी बिल्डिंगचं दार उघडलं, आणि ह्या धक्क्यातून सावरायला थोडा वेळ गेला तोच मला जाणीव झाली की काकु घरातच किल्ली विसरल्या वाटतं, त्याशिवाय त्या काही माझ्या घराची बेल वाजवणार नाहीत! बाबो, असं झालं तर मला त्यांना किल्लीवाला येईपर्यंत घरात या म्हणावं लागेल, थोडं का होईना घर आवरव लागेल( खरंतर हीच सगळ्यांत मोठी चिंता)! कसं आणि काय काय करू? 

मी पटापट जी काही कोंबाकोंबी, झाकपाक, फेकाफेकी करायची आहे ती केली. माझ्या चाणाक्ष मैत्रिणींना लक्षात आलंच असेल, असं एक मिनिटात घर आवरणे काय असतं ते. 

तोवर काकू वर आल्या आणि मी घाबरतच दार उघडलं तर त्यांचा आणि माझा जीव एकदमच भांड्यात पडला! त्या त्यांच्या घराची #किल्ली दारालाच विसरल्या होत्या. आम्ही दोघीनीही एकमेकींना “My Goodness” एकदमच म्हणालो!

“अगं गडबडीत किल्ली इथेच विसरले मी. खाली गेल्यावर लक्षात आलं म्हणुन पटकन तुमच्या घराची बेल वाजवली. तुला त्रास दिला."

“त्रास कसला हो त्यात, बरं झालं तुम्ही किल्ली घरात नाही विसरलात (नाही तर मला माझं घर आवरावे लागलं असतं 😜).”

मेहमानोसे डर नहीं लगता साहब .. अचानक घर आवरणे से लगता है!

सौ. राजश्री उपेंद्र पुराणिक