अतरंगी

मध्यंतरी विचार करत होते की उगीच कशाला वेगवेगळ्या फेबू गृपात  राहायचं. कल्टी मारुयात. पण मग लक्षात आलं की हे गृप्स म्हणजे अक्षी “मनोरंजन में कमी नहीं होनी चाहिये” असतात. कशाला सोडायचे, नाही का! 

आता हेच बघा ना, आमच्या म्युनिकच्या भारतीय गृपात ही पोस्ट आलीये. जर्मन गायीचं दुध वापरून आणि त्याच दुधाच्या दह्याचं विरजण वापरून केलेलं दही ”इंडियन कर्ड” नावाखाली २ युरोला चक्क दोन चमचे ह्याप्रमाणात विकायला काढलंय! म्हणजे आता ह्यांच्याकडे म्युनिकमधले भारतीय लोक डबे घेऊन, रांग लावून दही घेणार. आता दोन चमचे दही आणायचं म्हणजे घरून डबा न्यावाच लागेल नई का. अरे नक्की “कौन है ये लोग?” काय आत्मविश्वास आहे राव! ते नाही का काही लोक अपेयपान केल्यावर येणाऱ्या तंद्रीत म्हणतात “गाडी आज भाई चालयेगा" तसंच आहे हे! 

ईथल्या दुकानांमध्ये इतकं दूधदुभतं आहे की विचारायची सोय नाही. पन्नास प्रकारचे दुधं, शंभर प्रकारचे दही, चक्का, चीजच्या प्रकारांची लयलूट, आणि अजून बरंच काही! बरं हे सगळं आपल्या खर्चाच्या आवाक्यात आहे. जिथं २ युरोला नक्की लिटरभराच्या वर दही जवळच्या दुकानात मिळतंय तिथं २ युरोला दोन चमचे दही विकताय तुम्ही. अरे थोडी तर लाज वाटू द्या कि लेको! 

म्युनिकमधल्या अश्या लोकांच्या धंद्याच्या कल्पना वाचून होणारं मनोरंजन काही औरच आहे! त्याला तोड नाही. मागे कोणीतरी पॅरासिटॅमॉलच्या गोळ्या ह्या गृपात विकायला काढल्या होत्या. आता ह्या डोक्यावर पडलेल्यांच्या हे लक्षात येत नाही की कोणी ह्यांना रिपोर्ट केलं तर ४ युरो कमवायच्या नादात ह्यांना किती मोठ्या युरोजचा बांबू लागेल! तरी बरं जर्मनीतल्या कडक नियमांमुळे बांबू लागल्याच्या कहाण्याही ह्याच गृपात येतात तेव्हा हे लोक कुठे दही विकायला गेलेले असतात त्यांनाच माहित. 

कोणी विनापरवाना केटरिंग व्यवसाय करतंय तर कोणी जुने फर्निचर अव्वाच्या सव्वा भावात विकतंय. चारपाच वर्षांपूर्वी एका धन्य ताईने प्लॅस्टिकची वापरलेली चहागाळणी ५ युरोला विकायला ठेवली होती. लो करलो बात!!

अश्याच अतरंगी व्यावसायिक कल्पनांसाठी वाचत रहा #माझी_म्युनिक_डायरी