भेटीत तुष्टता मोठी

 मागे एकदा एका मित्राने एक किस्सा सांगितला होता. जो ऐकुन आम्ही आश्चर्यचकितच्या पुढे जे काही विशेषण असेल ते झालो होतो. पण त्यानंतर इथे मॅगी काकूंचं वागणं बघितलं आणि तो आणि तत्सम किस्से पटायला लागले. 

त्याचं झालं असं की हा आमचा मित्र आमच्याकडे २-३ दिवस म्युनिक फिरायला आला होता. खरंतर आधी आम्ही राहायचो ते घर जरा लहानच होतं पण आम्हा तिघांना पुरेसं होतं. तो म्हणाला आपण भारतीय लोक किती पटकन इतरांना सामावून घेतो नाहीतर हे जर्मन लोक म्हणजे कहर आहेत. 

तर हा आमचा मित्र आणि त्याचा एक जर्मन मित्र असे दोघे त्या जर्मन मित्राच्या “आईवडिलांच्या” घरी जाणार होते. मुद्दामच अवतरण चिन्हात लिहिलं आहे मी ते. ह्या दोघांना चार वाजताची वेळ दिलेली होती. पण हे वेळेच्या दहा मिनिट आधीच घराच्या जवळ पोहोचले. तर आमच्या मित्राला वाटलं हा जर्मन भाऊ दाराची बेल वाजवेल, पण कसचं काय. तो काही बेल वाजवायला तयार नव्हता. थंडीचे दिवस होते, प्रचंड थंडी होती, म्हणुन आमचा भारतीय भाऊ म्हणाला “वाजव की बेल लेका, थंडीत जीव जाईल आपला!“ तरीही जर्मन भाऊ बेल वाजवायला तयार नव्हता. शेवटी कंटाळून आमच्या भारतीय भावाने बेल वाजवायचा प्रयत्न केला तर जर्मन भाऊ म्हणाले “अरे त्यांनी आपल्याला चार वाजताची वेळ दिली आहे. अजुन चार वाजले नाहीयेत, थांब." 

हे ऐकुन आमच्या भारतीय आणि त्यातल्या त्यात मराठी भावाला चक्कर यायची बाकी राहिली होती. तो जर्मन भाऊला म्हणाला “अरे तुझेच आईवडील आहे ना भावा! मग असा का वागतो आहेस?“ जर्मन दादाचं उत्तर ऐकुन तर आमचा मित्र आयुष्यभरासाठी चक्रावून गेलेला आहे. जर्मन भाऊ म्हणाला “अरे माझेच आईवडील आहेत पण त्यांनी जर सांगितलं आहे चारला या तर मी आधी जाऊन त्यांना त्रास नाही देऊ शकत. मी पाच मिनिट सुद्धा आधी नाही जाऊ शकत!“ हे ऐकुन आमच्या भारतीय भावाने त्या पोराचा नाद सोडला. 

मागे एकदा भारतातून परत आलो तेव्हा विमानतळावर असाच एक भयचकित करणारा प्रसंग पहिला होता. एक मुलगा कदाचित बऱ्याच दिवसांनी म्युनिकला स्वतःच्या घरी परत आला असावा. त्याच्या स्वागताला आई, वडील आणि बहीण आले असावेत. मुलाने खूपच शांतपणे आधी आईची गळाभेट घेतली मग बहिणीची आणि त्यानंतर त्याच्या वडिलांनी त्याला जवळ घेतले. हा सगळा कौटुंबिक सोहळा अगदी शांततेत चालू होता. 

नाहीतर मी, माझ्या जावांच्या, भावजयीच्या घरी, आश्चर्याचा धक्का देण्याच्या नावाखाली, न सांगता, मोठ्या मोठ्या बॅगा घेऊन टपकते आणि एवढं करूनही त्या मला आनंदाने मिठीत घेतात!!!!

#माझी_म्युनिक_डायरी 

सौ. राजश्री उपेंद्र पुराणिक