महिन्याचं किराणा सामान मागवायला म्हणुन चायनमसालाची वेबसाईट उघडावी आणि अक्षरशः समोर खजिना दिसावा तसं झालं! “तिला” नजरेसमोर पाहुन तुम्ही जागच्या जागी टुणकन ऊडी मारल्यामुळे सोफ्याचा दुसऱ्या बाजुला बसलेले “हे" पण टुणकन उडावेत! (असं काहीही झालं नव्हतं, मी आपलं ऊगाच अतिशयोक्ती अलंकाराचा वापर केलं!). पटापट खजिन्यातल्या मिळतील तेव्हढ्या गोष्टी ऑर्डर केल्या आणि वाट पहात बसलो.
आठवडाभर आतुरतेने वाट पाहिल्यावर, शेवटी काल आम्हाला “ती" मिळाली! खरं सांगायचं तर मला आणि लेकाला ईथे आल्यापासुन अगदी मनातुन ज्या गोष्टीची आस होती “ती”मिळालीच एकदाची. कुरिअर घरात आलं आणि आमच्या आनंदाला पारावार उरला नाही. तर त्याचं झालं असं की जर्मनीतल्या वास्त्यव्यात अगदी पहिल्यांदा “चितळ्यांची #आंबाबर्फी” मला मिळाली! तशी ही काजु #आंबाबर्फी आहे पण चालतंय की. चव महत्वाची. आपल्यासारख्या पामर, मर्त्य मानवासाठी कृतकृत्य वाटण्याचे हेच काही क्षण!
बाकीही बराच मालमसाला घेतलाय. त्या सगळ्याचा घरच्या ग्रुपवर फोटो टाकला. खरंतर ह्यावर लिहु की नको असं वाटत होतं पण मोठे दीर म्हणाले होऊन जाऊदे ब्लॉग लिखाण आणि सासरे म्हणाले की “तु या विषयावर लिहायला काहीच हरकत नाही. आपल्या जन्मभूमीतील तयार अन्नपदार्थ मिळणे हा किती परमानंद असतो ते लिहलं पाहिजे.” म्हणुन हा लेखनप्रपंच!
सहा वर्षांपुर्वी जिथे #चितळे_बाकरवडी मिळणेही दुरापास्त होते तिथे आज महाराष्ट्रातले बरेचसे पदार्थ विनासायास मिळत आहेत. राजेश ग्लोबलचे श्री व सौ बुकशेट ह्यांच्या प्रयत्नांमुळे मागच्या १-२ महिन्यांत आम्हांला #हापुस आणि #केसर आंबाही खायला मिळाला. नाशिकचे द्राक्षही बऱ्याच वेळा ईथल्या दुकानांत मिळतात. ईतके दिवस कधीही न दिसलेली #कैरीही जवळच्या सुपरमार्केटमध्ये मिळतेय.
आता एकदाचा आमच्या औरंगाबादचा आप्पा हलवाई ह्यांचा पेढा,आता एकदाचा आमच्या औरंगाबादचा आप्पा हलवाई ह्यांचा पेढा, गायत्रीची कचोरी- मुगवडे, क्रांती चौकातली पावभाजी, श्रीनाथवाल्याची भेळ, हॉटेल डार्लिंगजवळची पाणीपुरी, उत्तमची जिलबी इत्यादी पदार्थ म्युनिकमध्ये मिळाले की मी संन्यास घ्यायला
#माझी_म्युनिक_डायरी
सौ. राजश्री उपेंद्र पुराणिक
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा